इवला इवला पाऊस
तळहातावर गोळा केला
इवला इवला पाऊस
मातीवर नक्षीकाम करून गेला
इवला इवला पाऊस
खिशातल्या चौकटीतलं चित्र
ओलं करून गेला
इवला इवला पाऊस
आठवांच्या सरी
गालावर कोरून गेला
पण…
माहित नाही आताशा तो पाऊसच नाही
कुण्या दिशेला वाहून गेलेत ते ढग?
त्या ढगाबरोबरच
माझा इवला इवाला पाऊसही गेला
तो माझ्या डोळ्यांतली निळाई घेऊन गेला
तळहातात साठललेले पावसाचे पाणी घेऊन गेला
मातीवरची नक्षीदार मेंदी घेऊन गेला
आता काहीच राहिलं नाही
ना इवला पाऊस
ना ती डोळ्यांतली निळाई
*
वाचा
कविता
कथा
४२, विजयनगर : दौलत आठवणींची
‘महाडचे दिवस’ – कादंबरी
डोंगराळलेले दिवस – ट्रेकिंगचे अनुभव
व्वा खूपच सुंदर कविता!!