१९५१ साली माझे आई-वडील कमला फडके आणि ना. सी फडके कोल्हापूरहून पुण्याला स्थलांतरित झाले. सुरुवातीला भांडारकर पथावरच्या भालेरावांच्या बंगल्यात आम्ही तळमजल्यावर भाड्यानं राहात होतो; पण ताईला लहानसं का होईना पण स्वतःचं घर हवं होतं. Read More →
मला नेहमी वाटतं, की ज्यात एकदाही भांडणाचं रसायन जन्माला येणार नाही, असं एखादं नातं असावं. अर्थात हे रसायन एकाच वेळी दोन वेगवेगळ्या माणसांमध्ये निर्माण होणं तसं अशक्यच म्हणावं लागेल. पण बाह्य सवयींमुळं मूळची रसायनं नियंत्रित करता येतात यावर माझी अपार श्रद्धा आहे.Read More →
माझ्या पाठीवरून, डोक्यातून फिरणारा त्याचा हात मला तान्हा करत गेला.. मला लळा लावणाऱ्या आई-अण्णांनी माझ्या अंगावर फिरवलेला हात आठवत गेला.Read More →
‘संसार’ नावाच्या व्यूहामध्ये पुरती अडकलेली बाई, हे चित्र काही नवं नाही. जुनंच आहे. शतकानुशतकं जुनं.Read More →
हिटलर जिवंत आहे. आजही. देश, संस्कृती, काळाच्या सीमा ओलांडून टिकून आहे. नीट खणून काढलं तर नक्की सापडतील त्याची पाळंमुळं – आपल्यापर्यंत, आपल्या मातीपर्यंत पोहोचलेली.Read More →
‘‘गावातून गेलो तर ओढ्याच्या पाण्यातून जावं लागेल आणि रात्री असं करणं धोकादायक आहे. बाजूच्या शेतातून गेलो तर ओढ्यावर बंधारा आहे. त्यावरून उड्या मारत पार व्हायचं”Read More →
‘मी राज माहोरे. तिवसा इथून आलो. भेटीला तुमच्या. भाड्याची सायकल घेऊन. लै दिवसापासून मनात ठरवलं होतं का तुमाले भेटावं म्हणून. आज आलो. मले तुम्ही लै आवडता. तुमच्यासारखं काम कराचं हाय मले.’Read More →
लॉकडाउन कामकाजाला होतं, मार्केटला होतं; पण पाळलेल्या शेळ्या-मेंढयांची पोटं कशी करणार ‘लॉकडाउन’?Read More →
जगण्यात येणाऱ्या प्रत्येक माणसाला आपण कुठल्यातरी नात्याचं नाव देत राहतो. कदाचित ती आपली सोय असावी. किंवा समाजाची ती गरज असावी.Read More →
कमी फिरला होता का तो घरासाठी? बजेट हा काही एकमेव प्रॉब्लेम नव्हता. घरसुद्धा आवडलं पाहिजे. जे बजेटमध्ये बसायचं त्यांचे प्लॅन आवडायचे नाही, ज्यांचे प्लॅन आवडायचे त्यांच्याकडे फ्लॅट शिल्लक नसायचे.Read More →