नातू जसा लहान असतो, तसे त्याला खेळवणारे त्याचे आजोबासुद्धा लहानच असतात. अशा या ‘नातू-आजोबा’ची म्हणजेच दोन मुलांची गोष्ट!
मी जेव्हा एक्याऐंशी वर्षांचा होईन, तेव्हा बकुळ कशी असेल? भारतीसारखी? आणि आत्ताचा माझा लंगोटवाला तरणाबांड गडी चांगला एकोणीस वर्षांचा झाला असेल. मिसरूड फुटलं असेल तेव्हा. रेवाचे दोनाचे चार झालेले असतील.. ती सत्तावीस वर्षांची झाली असेल.Read More →
आज दसरा. सकाळी लेक बकुळ जेवायला आली. संगे नातवंडे.. “अगं रेवा, जेवायला चल बाई. भात गार होऊ घातला बघ.” रेवाला जेवायचं नव्हतं. संगणकाच्या पडद्यावर तिचा जन्मसावित्री कार्यक्रम ‘दिल दोस्ती दुनियादारी’ तिला बघायचा होता.Read More →
मी दुकानदाराला पैसे दिले. सायकलवर टांग मारली आणि आलोss एकदाचा रायाला गुजाबाबा द्यायला. रायाच्या डोळ्यांसमोर खाऊ नाच करत होता. त्यातून सगळा गोडवा फुलपाखरांचा थवा भिरभिरावा तसा फिरत होता…Read More →
आत्ता राया जसा माझ्या खांद्यांवर बसलाय, तसा मीही आण्णांच्या खांद्यावर बसून मुलूख न्याहाळला आहे. मला वाटायला लागलं, मी आता आण्णा झालोय अन् राया म्हणजे ‘मी’ – दिलीप!Read More →
माझ्या पाठीवरून, डोक्यातून फिरणारा त्याचा हात मला तान्हा करत गेला.. मला लळा लावणाऱ्या आई-अण्णांनी माझ्या अंगावर फिरवलेला हात आठवत गेला.Read More →