रडण्याचा आवाज बंद झाला,पण तिचं अवघं शरीर थरथरत होतं. मी तिच्या जवळ गेलो, पण लगेच माघारी फिरलो. रात्रीची वेळ. एक तरुण मुलगी रडतीये. आपण तिच्याजवळ विचारपूस करायला गेलोय आणि आजूबाजूच्या घरांमधलं कुणीतरी आपल्याकडं पाहतंय. काढणारा काहीही अर्थ काढू शकतो. Read More →
साधारणतः २५ किलो वजनाची असणारी तिची बॅग सावरणं तिला खूप कठीण जातं होतं. तरीही तो बकासुर काही बॅगेला हात लावेना. ती लहान मुलगी पुन्हा जोर जोरात रडू लागली. आता ती स्त्री पुरती भांबावली होती. “अगं ये, चल..” तो पुन्हा ओरडला.Read More →
गौरी आली आणि तिच्याबरोबर माझी दुसरी बहीण केतकीही. गौरीला ‘तू एकटीच ये’,असं मी म्हटलं होतं, ते दादा येऊ नयेत म्हणून. दादा आले असते तर फोकस गौरी किंवा माझ्यावर न राहता, त्या नाटक आणि कादंबरीकारावर राहिला असता. केतकीचंयेणं मात्र अनपेक्षित आणि सुखावह होतं. Read More →
आजही रस्त्यारस्त्यावर
भेटतात मला संत साधू…
स्त्रियांच्या चारित्र्याची अन् चरित्राची प्रतवारी करताना,
हातात तराजू घेऊन बसलेली…Read More →
तसं हे चित्र आधी काढलं होतं पण अमृता देसर्डा यांची पायजमावाला ही कथा वाचली आणि माझंच चित्र मला नव्या संदर्भानं कळलं. या कथेत एक मुलगी आहे, खूप लहान. तिच्या पाठी एक पुरुष लागलाय…Read More →
दिग्दर्शक मिमी लेडर या स्वतः स्त्रीवादी. त्यांनी १९९८ साली ‘डीप इम्पॅक्ट’ नावाचा ब्लॉकबस्टर साय-फाय सिनेमा दिग्दर्शित केला होता. सिनेमा यशस्वी होऊनसुद्धा त्यांना पुढं मोठ्या बजेटचा सिनेमा दिग्दर्शित करण्याची संधी मिळाली नाही. स्त्री असल्यामुळे त्यांच्या संधी नाकारण्यात आल्या.Read More →
फोटो काढताना एवढी एकच गोष्ट डोक्यात होती. पण काढून झाल्यानंतर जेव्हा मी त्या फोटोचा पुन्हा विचार केला, तेव्हा इतर छोटे छोटे डिटेल्स मला दिसायला लागले.Read More →
दोघं घरी परतू लागले. इथल्या तिथल्या वायफळ गप्पा करत करत. रम्याच्या डोक्यात एकच. बेबीला कसं गाठायचं. ते फिलिंग-बिलिंग झोपू देत नव्हतं…Read More →
वृक्ष-वेलींची मुळे जशी ओलाव्याकडे वळतात, तशीच माणसेही निकटच्या लोकांचा आधार शोधतात. याला जग कधी प्रेम म्हणतं, कधी मैत्री, कधी प्रीती; खरं तर ते आत्मप्रेमच असतं.Read More →