निव्वळ लैंगिकता एवढं एकच वैशिष्ट्य या सिनेमाचं नाही तर त्रिमिती पात्र, खून सत्र, पात्रांची मानसिकता, समलैंगिकता, मैत्री, प्रेम अशा बहुपदरी गोष्टी सुद्धा तितक्याच महत्त्वाच्या आहेत. लैंगिकता त्याचा अविभाज्य भाग आहे किंवा पात्रांच्या जगण्याचा ड्रायव्हिंग फोर्स आहे. त्यामुळे त्याला टाळून चर्चा संभवत नाही.Read More →
जॉस व्हीडननं दिग्दर्शित केलेला जस्टीस लीग व स्नायडर कटमध्ये जमीन-अस्मानाचं अंतर आहे. मुख्य कथानक तेच असलं तरी दिग्दर्शकीय व्हीजन कथानक प्रभावित करायला किती महत्वाची असते, ते यातून दिसून येतं.Read More →
अभिनेत्री काजोल व अनुराधाचं वय एक असेल असं गृहीत धरू. आमची पिढी अनुराधानंतरची ८०-९०च्या दशकात जन्मलेली. वरील विवेचनात मुलांची जी अवस्था विषद केली आहे, त्याचं ज्वलंत उदाहरण म्हणजे आमची पिढी.Read More →
जॉन वू दिग्दर्शित ‘द किलर’ सिनेमाने हॉंगकॉंग सिनेमाचा खऱ्या अर्थाने चेहरामोहरा बदलला. या सिनेमाने हॉंगकॉंग सिनेमाला ब्रूस लीच्या व विनोदी सिनेमाच्या प्रभावाखालून काढलं आणि थेट आंतरराष्ट्रीय स्तरावर नेऊन पोचवलं.Read More →
शाश्वतनं तयार केलेलं ‘उरी’चं पार्श्वसंगीत ऐकण्यासारखं आहे. सिनेमा एकूण १३८ मिनिटांचा, त्यात ४९:३२ मिनिटांचं पार्श्वसंगीत. त्यामुळे दिग्दर्शकासाठी त्याचं महत्त्व किती असेल हे लक्षात यावं.Read More →
एका संस्थेसारख्या वाटणाऱ्या इमारतीत प्रोटॅगनिस्ट माहिती गोळा करण्यासाठी जातो. तिथं त्याला कळतं की तिसरं महायुद्ध चालू झालंय पण वर्तमानकाळात नाही तर भविष्यातल्या लोकांमुळे. Read More →
विसाव्या शतकात जागतिक स्तरावर मुस्लिमांचा हिरो ठरलेला ओसामा बिन लादेन मला ‘जोकर’सारखाच वाटतो. ते का? तर ओसामा हा अमेरिकेनं तयार केलेल्या परिस्थितीची पैदाइश आहे.Read More →
दिग्दर्शक मिमी लेडर या स्वतः स्त्रीवादी. त्यांनी १९९८ साली ‘डीप इम्पॅक्ट’ नावाचा ब्लॉकबस्टर साय-फाय सिनेमा दिग्दर्शित केला होता. सिनेमा यशस्वी होऊनसुद्धा त्यांना पुढं मोठ्या बजेटचा सिनेमा दिग्दर्शित करण्याची संधी मिळाली नाही. स्त्री असल्यामुळे त्यांच्या संधी नाकारण्यात आल्या.Read More →