आभाळ असं भरून आलंय
नि तू असा पाठमोरा
काळजात बरसतंय…
नाहीच पार होत कधी
तुझ्या-माझ्यातलं,
हे हातभर अंतर…
काळीज भिजतं नि
मन, कोरडं होत जातं…
आभाळ असं भरून आलंय
तुझ्या आत
माझ्या आत
… तुझ्या माझ्या
दोघात…
… उरात थोडं
… दारात थोडं
…. थोडं अधिकच
दाटून आलंय
कुठंतरी दूर
वाहतोय
कोंडलेल्या श्वासांचा पूर…
*
वाचा
अनुया कुलकर्णी यांच्या कविता
कविता
कथा
४२, विजयनगर : दौलत आठवणींची
‘महाडचे दिवस’ – कादंबरी
मी अनुया कुलकर्णी. साक्षर गृहिणी आहे. ‘सोवळी नदीची काया' हा माझा कवितासंग्रह अक्षर मानव प्रकाशनातर्फे प्रकाशित झाला आहे.
धन्यवाद चित्राक्षरे 🙏
खूपच सुंदर ताई