एक ऐकीव गाव प्रत्यक्ष आयुष्यात येतं. तिथली माणसं, तिथला परिसर आयुष्यात येतो. नवी नाती जन्माला येतात. तिथंच ती रुजतातसुद्धा. खोल खोल. हे एक ऐकीव गाव मग ओळखीचं होतं, इतकं की ते सोडलं तरी मनात दडून बसलेलं असतं… महाडचे दिवस!
तुमच्या हापिसातला तो गोरागोमटा मुसलमान. कालच्याला बाजारपेठेत फिरत होता. एका मुलीशी लाळघोटेपणा करत होता. आता ही मुलगी कोण तर वकीलसाहेबांची. तिनं बघितलं बघितलं आणि त्याला चांगला कानफटवला. त्याला पळता भुई थोडी झाली.Read More →
मेहता विक्षिप्त तर पेणचा केमकर अतिशय गमत्या. एका विचित्र कॉम्बिनेशनमध्ये मला काम करायचं होतं. रात्री गप्पा मारत बसलो होतो तेव्हा केमकर म्हणाला, “जोशी, मेहताला माणसात आणायला एक गंमत करायचीये. तुझी साथ हवीये.” Read More →
चड्डी तिची जागा सोडून खाली खाली जायला लागली. त्या निर्मनुष्य शांत जागेत मला चड्डीची पत्रास बाळगायचं कारण नव्हतं. माझे हात खेळात गुंतले. अडीच तीन मिनिटाच्या खेळात मी माझी कल्पना शक्ती ओतत राहिलो. फ्रॉईडनं उल्लेख केलेली फँटसी मी अनुभवत राहिलो. त्याअर्थानेच मी एकटेपण संपवू पहात होतो. सोबतीला ‘ती’ होती. चापूनचोपून नेसलेल्या लुगड्यातली, तिरका कटाक्ष टाकणारी. मी मोकळा झालो आणि एक अद्भुत गोष्ट झाली.Read More →
करवंदाची जाळी आणि जांभळाचं झाड यामधल्या चार फुटाच्या मोकळ्या सापटीत एक प्रेमी-युगुल जगाची दखलही न घेता एकमेकात मिसळून गेलं होतं. सहा फुटाच्या आसपास लांबी, काळसर रंग, लपक झपक करणारी चार इंचाची जीभ आणि फणा नसलेलं डोकं. दीड-दोन फूट जमिनीवर टेकलेली स्थिर शेपटी आणि ओळंब्यात असलेलं उभं शरीर होतं.Read More →
मला वाटलं आता माझी पोलिसांपासून सुटका झाली. पण एक शिपाई माझ्याबरोबर चालत राहिला. मी वाड्यात शिरलो. वाडा झोपलेला, जणू रात्रीचे दोन वाजलेत. मी दाराची कडी वाजवली. आतून नेहमीसारखं पटकन दार उघडलं गेलं नाही. पुन्हा वाजवली. अहं… आता तो शिपाई संशयानं पहायला लागला.Read More →
“जोशी, काय उद्योग करून बसलाय तुम्ही. त्या दोघांनी पोलिसात तक्रार केल्यावर पोलीस इथं येतील,चौकशी करतील आणि काय पंचनामा करतील याची कल्पना आहे का?Read More →
मी भाकरीला मध लावून खाल्लं. असलं मिष्टान्नमी प्रथमच खात होतो. मी अक्षरश: ते खाऊन वेडा झालो. दुसरा घास घेतला. तो लांब उभा राहून माझं खाणं पाहून तृप्त होत होता. नाही म्हटलं तरी मी तीन भाकऱ्यांमधली एक आख्खी भाकरी खाल्ली. द्रोण जवळपास रिकामा केला. Read More →
उमरठ म्हणजे तानाजी मालुसऱ्यांचं गाव. गावात फिरताना एका ठिकाणी पठारावर वेगळ्या धाटणीचं बांधकाम दिसलं. तिथं पोहचलो तर तानाजींची समाधी आणि पुतळा. सर्रकन अंगावर काटा आला. मनोभावे दर्शन घेतलं. काल्पनिक देवाचं दर्शन आणि ऐतिहासिक माहित असलेल्या नरश्रेष्ठाचं दर्शन. किती फरक होता या दोन भावनांमध्ये? Read More →
रडण्याचा आवाज बंद झाला,पण तिचं अवघं शरीर थरथरत होतं. मी तिच्या जवळ गेलो, पण लगेच माघारी फिरलो. रात्रीची वेळ. एक तरुण मुलगी रडतीये. आपण तिच्याजवळ विचारपूस करायला गेलोय आणि आजूबाजूच्या घरांमधलं कुणीतरी आपल्याकडं पाहतंय. काढणारा काहीही अर्थ काढू शकतो. Read More →
मी मस्टर घेतला आणि त्यांचं नाव लिहिलं. पुढं विचारलं,“बापाचं नाव?” तो म्हणाला,“विठ्ठल.” मी नाव लिहिलं आणि बघतच राहिलो. याचं नाव विठोबा आणि बापाचं विठ्ठल. आडनाव पंढरपूरे तर नाही ना? मी मनाशी विनोद केला.Read More →