होडी
माझ्या कवितेच्या कागदाची होडी
तुझ्या दारातल्या पावसाच्या पाण्यात
एकदा तरी पाठवावी म्हणते…Read More →
माझ्या कवितेच्या कागदाची होडी
तुझ्या दारातल्या पावसाच्या पाण्यात
एकदा तरी पाठवावी म्हणते…Read More →
अशा स्निग्ध दुपारी
निजले पक्षी गवतात
व्याकूळ तळ्याकाठी कुणी
हातात घेतला हात…Read More →
मी महाडकर व्हायला लागलो होतो. म्हणजे कसं की, ऑफिसमध्ये येणं, बाजारात फिरणं, स्टॅण्डवर जाऊन पेपर आणणं, वाचनालयातील पुस्तकं वाचत आपलं वेगळेपण राखणं… आणि हो, मुन्नाचं पाट्यावर वाटण वाटत बसणं. हे सगळंच माझ्या अंगवळणी पडत चाललं होतं. आणि तिचं पत्रं आलं…Read More →
ती काहीच न बोलता खूप बोलत होती. तिलाही खरं थांबायचं होतं. पण खूप उशीर झाला होता. त्याच्यासोबत असताना पावसातही तिचे श्वास गरम झाले होते. अंगात जणू वीज चमकत होती.Read More →
वृक्ष-वेलींची मुळे जशी ओलाव्याकडे वळतात, तशीच माणसेही निकटच्या लोकांचा आधार शोधतात. याला जग कधी प्रेम म्हणतं, कधी मैत्री, कधी प्रीती; खरं तर ते आत्मप्रेमच असतं.Read More →
कसं पाहू तूच सांग..
एक क्षुल्लक स्त्री म्हणून..
एक विपरीत तत्व म्हणून..
की मी सोडून उरलेलं ब्रह्मांड म्हणून…Read More →
Designed using Magazine Hoot. Powered by WordPress.