कातकरी बायका-पुरुष सणासुदीला घालतात तसे कपडे घालून आमची वाट बघत उभे होते. साहेब येताच ओळीनं सगळे त्यांच्या पाया पडले. कुठल्यातरी देवाचा मुखवटा आणि बत्ती मध्ये ठेवून त्याभोवती गोल करून उभे राहिले. एक ताशा आणि डालडाचे डबे हातानं आणि काठीनं घुमायला लागले. रिंगण लय पकडत फिरायला लागलं.Read More →
महाडला यायला निघालो. भोरला चार आण्याचे फुटाणे घेतले. फुटाणे संपल्यावर त्या कागदाची मौनी पिपाणी वाजवत बसलो. चाळा म्हणून कागद उलगडून वाचताना एका जाहिरातीनं माझं लक्ष वेधून घेतलं.Read More →
महाड-पुणे गाडीला थोडी गर्दी होती. खिडकीजवळची जागा मिळाली नाही पण पस्तीशीचा एक रुबाबदार गृहस्थ शेजारी म्हणून लाभला होता. गाडी बिरवाडीवरून माझेरीपर्यंत आली. शेजारी तोंड उघडायला तयार नाही. मी त्यांच्याकडं पाहिलं. त्यानं नजर झेलली नाही आणि चुकवलीही नाही. प्रवासात गप्पा मारायच्या नाहीत तर करायचं काय? मी तोंड उघडलं…Read More →
डोंगर उतरणीवरून जीवाच्या करारानं धूड धावत आलं. त्यानं डंपी लेव्हल पाडली. मी वेळीच पळालो म्हणून वाचलो. सगळीकडून घेरलेलं ते जनावर कुठं वाट दिसेना म्हणून सैरभैर झालं. काहीच न सुचून त्यानं डोहात उडी घेतली.Read More →
एकदा मध्यरात्री दारावर दगड पडले. पोरं घाबरून मला चिकटली. मी घाबरतोय होय. झोपताना सैल पडलेला काष्टा घट केला. अंबाबाईला नमस्कार केला आणि बंदूक घेऊन बाहेर आलो. बाहेर रुमालात तोंड झाकलेलं, काठ्या घेतलेलं चार गडी. मी विचारलं…Read More →
मी मनाशी स्वप्न रचायला लागलो. आपल्या कमरेला फक्त लंगोटी, गळ्यात ताईत, डोकं तेलाविना केसांनी सजलेलं, कमरेला कोयती आणि तोंडानं आवाज… लहाहा लहाहा कुर्रर्र…Read More →
तुमच्या हापिसातला तो गोरागोमटा मुसलमान. कालच्याला बाजारपेठेत फिरत होता. एका मुलीशी लाळघोटेपणा करत होता. आता ही मुलगी कोण तर वकीलसाहेबांची. तिनं बघितलं बघितलं आणि त्याला चांगला कानफटवला. त्याला पळता भुई थोडी झाली.Read More →
मेहता विक्षिप्त तर पेणचा केमकर अतिशय गमत्या. एका विचित्र कॉम्बिनेशनमध्ये मला काम करायचं होतं. रात्री गप्पा मारत बसलो होतो तेव्हा केमकर म्हणाला, “जोशी, मेहताला माणसात आणायला एक गंमत करायचीये. तुझी साथ हवीये.” Read More →
चड्डी तिची जागा सोडून खाली खाली जायला लागली. त्या निर्मनुष्य शांत जागेत मला चड्डीची पत्रास बाळगायचं कारण नव्हतं. माझे हात खेळात गुंतले. अडीच तीन मिनिटाच्या खेळात मी माझी कल्पना शक्ती ओतत राहिलो. फ्रॉईडनं उल्लेख केलेली फँटसी मी अनुभवत राहिलो. त्याअर्थानेच मी एकटेपण संपवू पहात होतो. सोबतीला ‘ती’ होती. चापूनचोपून नेसलेल्या लुगड्यातली, तिरका कटाक्ष टाकणारी. मी मोकळा झालो आणि एक अद्भुत गोष्ट झाली.Read More →
करवंदाची जाळी आणि जांभळाचं झाड यामधल्या चार फुटाच्या मोकळ्या सापटीत एक प्रेमी-युगुल जगाची दखलही न घेता एकमेकात मिसळून गेलं होतं. सहा फुटाच्या आसपास लांबी, काळसर रंग, लपक झपक करणारी चार इंचाची जीभ आणि फणा नसलेलं डोकं. दीड-दोन फूट जमिनीवर टेकलेली स्थिर शेपटी आणि ओळंब्यात असलेलं उभं शरीर होतं.Read More →