डॉक्टर मुग्धाचा मृत्यू झाल्याचं जाहीर करतात तेव्हा पहिल्या अंकाचा पडदा पडतो. हा पडदा मुग्धा झालेल्या अभिनेत्रींच्या शवावर असा पडतो की तिचं अर्ध शरीर पडद्याच्या बाहेर आणि अर्ध आत. अंक संपला म्हणून उठून जायची देखील तिची पंचाईत होते.Read More →
स्थैर्य नवे प्रश्न घेऊन येतं. मग ते सोडवायचे आणि स्थैर्य पण टिकवायचं यात दमछाक होते. आम्हाला असं दमायचं नाहीये. नोकरी नको म्हणजे स्थैर्य नको, असं नाहीये गं आज्जी.Read More →
डॉक्टर लागू सतत त्या भावाचा वेध घेत असताना पूर्ण नेपथ्यावर आपली घारी, निळी नजर फिरवत राहतात. ती धारदार नजर फिरत फिरत मी उभा होतो, त्या विंगेवर स्थिरावली.Read More →
नोकरी म्हणजे अशा एका अंधाऱ्या खोलीत कुणीतरी आपल्याला डांबून ठेवलं आहे, असं वाटतं आणि लहानपणी जशी आज्जी मला शांतपणे त्या अंधाऱ्या खोलीतून घेऊन बाहेर आली, तसं कुणीतरी आता येणार नाही असं वाटतं.Read More →
मी जड पावलांनी उठलो. तीन मिनिटांची पाच वाक्यं बोलून झाली आणि दोनतीन जणांचे टाळ्यांचे आवाज ऐकले. माझ्याकडून तो रोल काढून घेण्यात आला होता आणि त्याहून मोठा रोल देण्यात आला.Read More →
काही लोकांच्या चेहऱ्याकडे पाहिलं की आपण त्यांना या ना त्या कारणानं निराश केलं आहे, अशी भावना आपल्याच मनात निर्माण होते आणि मग माणूस स्वत:कडे उगाचच एका शंकेनं पाहू लागतो. ‘कशाचाही परिणाम चेहऱ्यावर कसा दाखवायचा नाही’ यावर पप्पा एखादं पुस्तक नक्कीच लिहू शकतील.Read More →
दृढ नात्याच्या गहिऱ्या रंगांनी मनाचा कोपरा अन् कोपरा व्यापून राहिलेलं हळुवार मैत्र! / रीयुनियन : फ्रेड उल्मानRead More →
“तुमची नजर वाचताना पुस्तकावर असते. यामुळं आवश्यक एक्स्प्रेशन मिळत नाहीत. आता पुस्तकात पाहून वाक्य मनाशी वाचा आणि नंतर तेच वाक्य एकमेकांकडं पाहून म्हणा.” आम्ही तसं केलं आणि आम्हीच हसलो. फरक जाणवला होता.Read More →
प्रत्येक मागच्या पिढीला वाटतं की नव्या पिढीनं आमच्यासारखं जगावं आणि मग त्यासाठी ते नव्या पिढीला इतका त्रास देत राहतात की, मग नव्या पिढीला प्रयत्न न केल्याचा गिल्ट येत राहतो.Read More →
दामले काकू पुन्हा प्रतिभाचं कौतुक करणार तेव्हढ्यात बापूनं प्रेक्षकांकडं तोंड केलं आणि तो दोन चवड्यावर उडी मारण्याच्या पवित्र्यात तयार झाला. आणि सगळ्या प्रेक्षकांनी एकच गलका केला.Read More →