कास पुष्प पठाराला डोळयांचं पारणं फिटावं अशा फुलांची आणि पुष्प वनस्पतींची निसर्गदत्त देणगी लाभली आहे. लाल माती आणि खडकाळ भागात पण विस्तीर्ण पठारावर माणसाची नजर पोहोचत नाही तिथंपर्यंत हे पठार विविधरंगी फुलांच्या गालिच्यांनी बहरलेलं आहे. या पठारावर बोचरा वारा पर्यटकांच्या स्वागताला कायम सज्ज असतो.Read More →
या छोटेखानी ट्रीपची वर्गणी आम्ही कुरेशींकडं जमा केली होती. त्यामुळं ट्रिपचे आर्थिक व्यवहार तो एकटाच बघत होता. कुरेशीनं आम्हाला आणि त्या कारकुनाला एक अनपेक्षित गोष्ट केली.Read More →
सगळ्या गडबडीत ७.३० ची भंडारदरा जाणारी एसटी चुकल्यानं आमच्याकडे खूप वेळ होता. आता पुढं काय करायचं? तेवढ्यात एक छोटा मुलगा जवळ आला आणि म्हणाला, ‘मी तुम्हाला पाभरगड फिरवून आणतो. मी आणि हर्षा निघालो त्याच्यासोबत. आता तोच आमचा म्होरक्या होता.Read More →
माझे वडील ना. सी. फडके अर्थात आप्पा यांची पुण्याच्या सांस्कृतिक वर्तुळात एक जाणकार रसिक म्हणून ओळख होती. सर्वच कलाकार त्यांचा आदर करत. फडक्यांनी आपला अविष्कार पहावा, त्यांनी आपल्याला शाबासकी द्यावी, यासाठी अनेक कलाकार त्यांना भेटूत असत.Read More →
कसाबसा दादा दहा-एक फूट वर गेला आणि मोठ्यानं ओरडला. दादाचा रोप स्लिप झाला होता. २-३ फूट खाली फॉल झाला होता तो. आम्हाला वरचं काही दिसेना, त्याला आम्ही दिसेना.Read More →
१९५१ साली माझे आई-वडील कमला फडके आणि ना. सी फडके कोल्हापूरहून पुण्याला स्थलांतरित झाले. सुरुवातीला भांडारकर पथावरच्या भालेरावांच्या बंगल्यात आम्ही तळमजल्यावर भाड्यानं राहात होतो; पण ताईला लहानसं का होईना पण स्वतःचं घर हवं होतं. Read More →
‘‘गावातून गेलो तर ओढ्याच्या पाण्यातून जावं लागेल आणि रात्री असं करणं धोकादायक आहे. बाजूच्या शेतातून गेलो तर ओढ्यावर बंधारा आहे. त्यावरून उड्या मारत पार व्हायचं”Read More →
‘मी राज माहोरे. तिवसा इथून आलो. भेटीला तुमच्या. भाड्याची सायकल घेऊन. लै दिवसापासून मनात ठरवलं होतं का तुमाले भेटावं म्हणून. आज आलो. मले तुम्ही लै आवडता. तुमच्यासारखं काम कराचं हाय मले.’Read More →
जगण्यात येणाऱ्या प्रत्येक माणसाला आपण कुठल्यातरी नात्याचं नाव देत राहतो. कदाचित ती आपली सोय असावी. किंवा समाजाची ती गरज असावी.Read More →
‘बिल्बी’ ही मैत्रीची गोष्ट आहे.. एकमेकांना जपण्याची, एकमेकांवर प्रेम करण्याची गोष्ट आहे!Read More →